វប្បធម៏ ខ្មែរ បង្កើត ជា ចំណេះដឹង គ្រប់ វិស័យ របស់ ប្រជាជាតិ ខ្មែរ។ តែ បើ វប្បធម៏ ស្ថិត នៅ ក្នុង រង្វាស់ ដែល គេ យល់ ឃើញ ខុស, វាយ តម្លៃ ស្រាល, បំបែក ចេញ ជា ផ្នែក ជ្រើសរើស ដាច់ៗ គ្នា វា អាច នាំ បង្កើត ជា វិបត្តិ ដល់ ជាតិ ព្រមគ្នា នឹង វិបត្តិយល់ ដឹង របស់ ប្រជាពលរដ្ឋ។ ប្រព័ន្ធ នៃ ចំណេះដឹង បែប នេះ នៅ ក្នុង សង្គម នីមួយៗ ដែល បុព្វបុរស គ្រប់ ជាតិ សាសន៏ បាន បង្រៀន ហើយ ចំណេះដឹង នេះ ត្រូវ បាន ឆ្លាក់ នៅ ក្នុង ស្មារតី សង្គម ដែល វា នាំ ឱ្យ មាន ការយល់ច្រឡំ ដ៏ ច្រើន។ វិធី បែប យល់ស្រាល ឬ ជ្រើសរើស ដាច់ៗ គ្នា នេះ បាន ធ្វើ ឧនាភិវឌ្ឍន៍ នៃ សមត្ថភាព ធ្វើ បរិបទកម្ម (contextualiser) នៃ ការបង្កើត ព័ត៌មាន និង ធ្វើ បូរណកម្ម (intégrer) ដែល មិន អាច នឹង ផ្តល់ នូវ ការយល់ដឹង ទាំងមូល។ ជា ឧទាហរណ៏ បញ្ញាជន ខ្មែរ ច្រើន តែ លើក យកសម័យ រុងរឿង នៅ សម័យ មហា នគរ ខ្មែរ មក ធ្វើ បរិបទកម្ម ក្នុង ស្មារតី ខ្មែរ សព្វ ថ្ងៃ នេះ ថា ខ្មែរ អាច
/image%2F0992270%2F20200406%2Fob_f7e776_photoetudiant-4.jpg)