Le blog de Sangha OP

គួរលើកមកពិចារណាដែរ

យុទ្ធសាស្រ្តនិងកលយុទ្ធនយោបាយក្រុមអ្នកប្រឆាំងបច្ចុប្បន្ន

អ្វីជាយុទ្ធសាស្រ្តនយោបាយ​ ?

យុទ្ធសាស្រ្តជាផែនការដ៏យូរអង្វែង,ជាការប្រយុទ្ធ,គឺការប្រកាន់ទិសដៅរបស់ចលនានយោបាយប្រាកដ,ក្នុងមួយដំណាក់

ការនៃយុទ្ធការនយោបាយ,ការតាក់តែងគម្រោងការត្រឹមត្រូវនៃការរៀបចំកម្លាំងនយោបាយ,ធ្វើការការប្រយុទ្ធដើម្បី

សម្រេចគម្រោង ការនេះក្នុងដំណាក់កំណត់ទុករបស់ចលនាឬគណបក្សនយោបាយមួយ។

អ្វីជាកលយុទ្ធនយោបាយ ?

កលយុទ្ធនយោបាយជាផែនការក្នុងរយៈពេលក្លី,ការតាក់តែងបន្ទាត់សកម្មភាពរបស់ចលនានយោបាយសំរាប់រយៈ

ពេលក្លីនៃការឡើងនឹងចុះរបស់ចលនានយោបាយ,គឺការប្រយុទ្ធដើម្បីសម្រេចបន្ទាត់សកម្មភាពនេះ,ដោយផ្លាស់របៀប

ប្រយុទ្ធចាស់និងរបៀបចំនាស់ជាថ្មី,និងផ្លាស់សព្ទសញ្ញា     (mot d'ordre)ចាស់ជាសព្ទសញ្ញាថ្មី។

ភាពមិនដូចគ្នារវាងកលយុទ្ធនិងយុទ្ធសាស្រ្តៈ

គោលដៅនយោបាយឬការទាក់ទងរវាងចលនានឹងចលនាប្រឆាំង,តែងតែប្រែប្រួលច្រើនណាស់,ប៉ុន្តែយុទ្ធសាស្រ្តឥតប្រែ

ប្រួលទេ,តែដើម្បីរក្សាទិសនយោបាយឲបានគង់វង់និងប្រសិទ្ធិភាព,ចលនាត្រូវធ្វើសកម្មភាពកលយុទ្ធ,ដើម្បីយកការ

ប្រយុទ្ធមកដាក់អនុវត្តន៏និងវាតសកម្មភាពក្នុងរយៈដំណាក់ការខ្លះ,ដោយផ្អែកលើស្ថានភាពពិតនិងកាលៈទេសៈប្រែប្រួល

ដើម្បីសម្រេចគោលដៅយុទ្ធសាស្រ្ត,និងបំរើយុទ្ធសាស្រ្ត។

រួមសេចក្តីមក,កលយុទ្ធជាផ្នែកមួយរបស់យុទ្ធសាស្រ្ត,ហើយអាចប្រែប្រួលទៅតាមពេលវេលា,ដូច្នេះយុទ្ធសាស្រ្តអាចផ្លាស់ប្តូរ

កលយុទ្ធបាន,តែកលយុទ្ធពុះអាចផ្លាស់ប្តូរយុទ្ធសាស្រ្តបាននោះទេ។

យុទ្ធសាស្រ្តជាទីដៅដែលចលនាសំដៅទៅឬជាគោលបំណង,ចំណែកកលយុទ្ធជាផ្លូវសំរាប់ដើរ,ទៅតាមកាលៈទេសៈឬផ្អែក

លើស្ថានភាពពិត,ដូច្នេះគេអាចដូរផ្លូវដើរបាន។

ចលនាប្រជាធិបតេយ្យសង្គ្រោះខ្មែរកំពុងចង់ធ្វើអ្វីនាបច្ចុប្បន្ននេះ ?

ថ្មីៗនេះគណបក្សប្រឆាំងពីរ(សមរង្សីនិងសិទ្ធិមនុស្ស)នាំងគ្នាបង្កើតចលនាប្រជាធិបតេយ្យសង្គ្រោះខ្មែរ,ជាដំណាក់អន្តរការ

មួយដើម្បីនឹងរៀបចំបង្កើតគណបក្សនយោបាយរួមមួយ,ដើម្បីចូលធ្វើការបោះឆ្នោតនិតិបញ្ញាតិសំរាប់អាណត្តិទី៥នាឆ្នាំ

២០១៣ខាងមុខនេះ,គោលបំណងនេះបញ្ចាក់ឲឃើញថាចលនាថ្មីនេះបដិសេធទទួលស្គាល់ស្ថានភាពនយោបាយពិតនៅ

 ស្រុកខ្មែរបច្ចុប្បន្ន,ស្ថានភាពពិតនោះគឺ៖

-របបនយោបាយបច្ចុប្បន្នលែងមានលក្ខណៈជារបបប្រជាធិបតេយ្យសេរី៖ តុលាការគ្មានឯករាជ,នត្ថិភាពនៃអំណាច

និតិបញ្ញាតិនត្ថិភាពនៃសេរីភាពការសំដែងគំនិត។

-គណបក្សកាន់អំណាចបច្ចុប្បន្ន កាន់តែបង្ហាញរូបភាពជាក់ស្តែងរបស់ខ្លួនជាគណបក្សរណបយួន ហើយប្រើកម្លាំង

បាយជាមធ្យោបាយសំរាប់បំរើគោលបំណងយួន  គឺការត្រួតត្រាឥណ្ឌូចិនតាមរបៀបកុម្មុយនិស្ត។

យួនធ្វើតាមអំពើចិត្តនយោបាយវាតទឹកដីខ្មែរតាមការបង្ហូរចូលជនជាតិគេជាច្រើនមកក្នុងស្រុកខ្មែរ តាមការកែបន្លំ

ផែនទីធ្វើអណានិគមសេដ្ឋកិច្ជ, និងវប្បធម៍។

កត្តាទាំងពីរបញ្ចាក់ឲឃើញភាពជាក់ស្តែង ថាស្រុកខ្មែរបច្ចុប្បន្នជានគរមួយ បាត់ឯករាជ្យ,បូរណភាពទកដី,និងកំពុង

ដើរឆ្ពោះទៅរកការបាត់បង់អត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរទៀត។

ស្ថានភាពដ៏ថ្ងន់ធ្ងរនេះនាំឲយើងសួរជាសំនួរថា,តើរបបភ្នំពេញបច្ចុប្បន្ននៅមានភាពជារបបត្រូវច្បាប់ដែរឬទេ?

ពិតប្រាកដណាស់ថានៅលើឆាកអន្តរជាតិ,របបនេះត្រូវគេទទួលស្គាល់ជារបបត្រូវច្បាប់,ព្រោះជារបបកើតចេញពីការ

បោះឆ្នោតជាសេរី,ត្រឹមត្រូវ,និងយុត្តិធម៍(?)។

ដូច្នេះភាពត្រូវច្បាប់នេះកើតេចេញអំពីឆន្ទះពលរដ្ឋខ្មែរសុទ្ធសាធ,ដូច្នេះបើពលរដ្ឋខ្មែរលោកសម្រេចចិត្តលែងទទួល

ស្គាល់ភាពត្រូវច្បាប់នៃរបបភ្នំពេញ,របបនេះនឹងបាត់ភាពត្រូវច្បាប់ជាស្វ័យប្រវត្តិ។

ទង្វើអហឹង្សានៃពលរដ្ឋខ្មែរលែងទទួលស្គាល់ភាពត្រូវច្បាប់របបរណបបរទេសមានច្រើនរបៀប៖

-ធ្វើមហាបាតុកម្មជានិច្ច,ជាប្រយោជន៏រួម,តាមសន្តិវិធីក្នុងគន្លងច្បាប់រដ្ឋ,ច្បាប់អន្តរជាតិ,ក្នុងសិទ្ធសេរីភាពខ្លួនជា

មនុស្សប្រឆាំងគ្រប់សកម្មភាពរដ្ឋាភិបាល,អាជ្ញាធរ,ដែលបំពានលើច្បាប់ដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ,

-ប្រកាសតាមនិវេទប័ណ្ណ,សូមឲសហគមន៏អន្តរជាតិ,ឈប់ផ្តល់ជំនួយគ្រប់បែបយ៉ាងដល់របបរណបបរទេស,និងរដ្ឋា

ភិបាលជិះជាន់ប្រជាពលរដ្ឋ,ដែលជារដ្ឋអំណាចបំពានលើសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ,បំពានលើសកម្មភាព

ប្រឆាំងខ្លួនតាមកន្លងច្បាប់ជាធរមាន,-ចលនានយោបាយប្រឆាំង,ប្រកាសឈប់ធ្វើសហការនៅក្នុងស្ថាប័នរបបរណ

បបរទេសដោយមិនស្ដាយបុណ្យសក្តិដែលមានបានពីរបបនេះ។

សកម្មភាពដែលបានរៀបរាប់ខាងលើអាចកើតឡើងបាន,លុះត្រាតែពលរដ្ឋខ្មែរមើលឃើញនូវអំពើអយុត្តិធម៍,នឹង

ប្រយោជន៏ជាតិដែលត្រូវឃើញ,នាំគ្នាភ្ញាក់ឡើងរួមនឹងចលនាប្រឆាំង,នេះជាមនសិកាភាពដ៏ជាកម្លាំងសំរាប់វ៉ៃប្រឆាំង

តាមសន្តិវិធីរបបរណបបរទេសដែលមានអ្នកដឹកនាំមួយក្ដាប់ជាជនសត្រូវនឹងជាតិ។

សកម្មភាពដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះជាកលយុទ្ធដែលត្រូវតែធ្វើឡើងដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់យុទ្ធសាស្រ្ត,

គឺការដូររបបរណបបរទេស,គំនិតនេះគ្មានអ្វីជាថ្មីទេ,អ្នកណាក៏បានគិតឃើញដែរតាំងពីយូរយារមកហើយ,អ្វីដែលធ្វើ

ឲសកម្មភាពនេះកើតមានមិនបានគឺភាពបែកបាក់អ្នកប្រជាធិបតេយ្យ,និងជំនឿអ្នកនយោបាយខ្លះទៅលើអ្វីដែល

មិនមែនមានរូបភាពជាសេចក្តីសង្គឹមពិតសំរាប់ជាតិ,ដូចជាសម្តេចស៊ីហនុជាឩទាហរណ៏,ដែលទ្រង់តែងតែគាំទ្រជានិច្ច

គ្រប់របបផ្តាច់ការក្នុងប្រទេសនិងក៏ដូចក្នុងពិភពលោក។

យើងត្រូវមានសេចក្តីក្លាហានប្រកាសឲច្បាស់ថាបុគ្គលណាខ្លះដែលយើងទុកជាអតិសុខុមប្រាណនៃជាតិ,បើនៅតែធ្វើការ

រួបរួមគ្មានភាពស្អាតក្នុងចលនា,ការរួមរួមនោះគ្រាន់តែជាការរួបរួមបំរើប្រយោជន៏ខ្មាំង,ឬបុគ្គលណាមួយតែប៉ុណ្ណោះ,

ការរួបរួមបែបនេះខ្មែរយើងធ្លាប់ឃើញរួចអស់ហើយ,គឺការក្បត់គ្នាមិនចេះចប់មិនចេះហើយ។

យើងគ្មានគំនិតដូចពាក្យកាព្យខ្មែរនិយាយថាៈ”បើមិនជួយចែវចូកកុំតែយកជើងរាទឹក”,តែយើងឈរលើការពិសោធន៍

និងភាពជាក់ស្តែងលើការរួបរួមខ្មែរនេះ,គឺភាគច្រើនគ្រាន់តែបាននាំគ្នាទូងស្គរ,វ៉ៃជួងបង្អើលខ្មាំងតែប៉ុណ្ណោះ,ទីបញ្ចប់

សេចក្តីក្លៀវក្លានេះក៏ក្លាយជាមធ្យោយបាយសំរាប់ចរចារជាមួយគូសត្រូវដើម្បីប្រយោជន៏ផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ,ឩទាហរណ៏

ធ្លាប់មានរួចហើយពីអតិតកាលអំពីដំណោះស្រាយលោកសមរង្ស៊ីនិងលោកហ៊ុនសែន,ពេលនោះលោកសមរង្ស៊ីស្តើទៅលោក

ហ៊ុនសែននូវការដោះស្រាយមួយចំឡែកមួយគឺ,”គ្មានអ្នកច្នេះគ្មានអ្នកចាញ់” លោកភ្លេចគិតថាការដោះស្រាយបែបនេះនាំ

ឲអ្នកគាំទ្រលោកមានការខកចិត្តនៃភាពលុះរបស់គេក្នុងការប្រឆាំងនឹងជនផ្តាច់ការនិយម,បើមេដឹកនាំស្កុយបែបនេះ,

តើមានអ្វីទៀតជាគោលមុតមាំសំរាប់ធ្វើការប្រយុទ្ធនយោបាយ,បច្ចុប្បន្ននេះលោកសមរង្ស៊ីអាចលើកមធ្យោបាយនេះមក

ចរចារម្តងទៀតជាមួយលោកហ៊ិនសែន(?)។

ចរិតលោកសមរង្ស៊ីនិងកឹមសុខាខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់,ហើយធាតុនយោបាយគណបក្សសមរង្ស៊ីនិងសិទ្ធិមនុស្សក៏ខុសគ្នា

ខ្លាំងណាស់ដែរ,យើងពុំទាន់ឃើញអ្វីច្បាស់សំរាប់បង្កើតធាតុរួមនោះទេ,ក្រៅពីការចូលរួមការបោះឆ្នោតសំរាប់បានកៅអីបី

បួនច្រើនទៀតតែប៉ុណ្ណោះ,អ្វីដែលជាគោលជំហរច្បាស់លាល់ក្នុងយុទ្ធសាស្រ្តនិងកលយុទ្ធនយោបាយសំរាប់វ៉ៃរបបរណបយួន

ដូចជាមិនទាន់ឃើញនៅឡើយ។

យើងមានការបារម្មណ៏ច្រើនថាក្នុងការទូងស្គរវ៉ៃជួងលើកនេះ,គ្រាន់តែបានបង្អើលចាបតែប៉ុណ្ណោះ,ព្រោះយើងស្គាល់ធាតុ

អ្នកដឹកនាំទាំងនេះរួចមកហើយ។

យើងមានតែការជូនពរឲចលនាប្រជាធិបតេយ្យសង្គ្រោះខ្មែរនេះឲប្រកបដោយសេចក្តីជោគជ័យក្នុងយុទ្ធការស្វែងរកការ

រួបរួមនេះទោះបីយើងគ្មានជំនឿលើមធ្យោបាយគាត់តាមវិធីបោះឆ្នោត,ព្រោះបើគាត់មិនយកល័ក្ខខណ័្ឌដូរការរៀបចំការ

បោះឆ្នោតជាថ្មី។

បើគាត់ប្រមូលគ្នាចូលរួមការបោះឆ្នោតឥតមានការប្រែប្រួលអ្វីជាធំដុំនោះ,យើងអាចទុកការចូលរួមនេះជាសហការជា

មួយរបបរណបយួនហើយ។

ការស្មាននេះអាចនឹងមាន៨០%,តែបើការស្មានរបស់យើងខុសទៅវិញ,យើងមានការរិករាយណាស់,ព្រោះយើងយល់ឃើញ

ថាដំណើរសំរាប់សេចក្តីលូតលាស់នៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យចាំផ្តើមមានចលនាហើយ។

យើងមិនភ្លេចជាដាច់ខាននូវអំពើអយុត្តិធម៍ដែលលោកម៉មសាណង់ដូកំពុងរងគ្រោះ។

សរសេរដោយៈ ឩប សង្ហា