Le blog de Sangha OP

 ឯកសារជាកំណត់ការចងចាំរបស់អ្នកស្នេហាជាតិ

ហេតុនៃទុក្ខរបស់ខ្មែរ

អត្ថបទនេះយើងដកស្រង់ពីនិវេទនប័ណ្ណរបស់ក្រុមខ្មែថ្មីរៀបរៀងដោយគណកម្មការ”មូលនិធិស៊ឺងង៉ុកថាន់”

អត្ថបទធ្លាប់បានចុះផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្តី”មូលខ្មែរ”ក្នុងខែមកឆ្នាំ១៩៩២,លេខ១២៩

១.ខ្មែរជាម្ចាស់ស្រុក,តែខ្មែរខ្ញុំគេ

យើងជាខ្មែរ,យើងជាម្ចាស់ស្រុកខ្មែរ,ដូច្នេះយើងត្រូវមានសិទ្ធិនិងសេរីភាពចាត់ចែងរៀបចំ,និងគ្រប់គ្រងស្រុកយើង

តាមបំណងរបស់យើង(។)យើងម្នាក់ៗទទួលខុសត្រូវលើវាសនាស្រុកយើងនិងលើខ្លួនយើង។

ការពិតយើងជាខ្ញុំគេ,ព្រោះយើងមិនស្គាល់ស្រុកខ្មែរ,មិនស្គាល់សិទ្ធិរបស់យើងជាពលរដ្ឋ,និងសិទ្ធិយើងជាមនុស្ស។

យើងបណ្តោយឲវាសនាស្រុកខ្មែរ,ធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃអ្នកដទៃ,យើងគ្រាន់តែជាអ្នកដើរតាមបំរើគេ,យើងជាមនុស្ស

ចោលម្សៀត,យើងចោលស្រុកយើង,យើងចោលទាំងខ្លួនយើង។

២.ស្រុកខ្មែរមាន,តែខ្មែរក្រ

ស្រុកខ្មែរមានធម្មជាតិ,ទឹកដី,គ្រប់គ្រាន់ល្មមនឹងទ្រទ្រង់ជីវភាពប្រជាពលរដ្ឋបានថ្លៃថ្នូរ,ថ្វីត្បិតតែគមានរ៉ែ,តែខ្មែរ

មានប្រាសាទបុរាណដែលជាទីប្រភពនៃឧស្សាហកម្មខាងទេសចរណ៏។

ស្រុកខ្មែរមានមនុស្សដែលមានទឹកមុខញញឹម(។)ញញឹម”អប្សារា”មានន័យថាខ្មែរមានក្បាលពូកែរមធ្យ័ត,ញញឹម

អប្សារាប្រែថាខ្មែរមានសីលធម៍ភាវនា,នេះជាធនធានដើមរបស់ខ្មែរក្នុងការកសាងស្រុក។

ប៉ុន្តែខ្មែរក្រ,សដ្ឋកិច្ចទ្រុតទ្រោម,អ្នកស្រុកខ្វះខាត(។)ខ្មែរបាត់ទឹកដី,អស់កេរ្តិអាករណ៏,ខ្វះមធ្យោបាយបង្កើតផល,អស់

ថ្នល់,អស់អគ្គិសនីយ៏,អស់ទាំងគោក្របី,ខ្មែរខ្វេះឧបភោគបរិភោគ,សូម្បីតែផ្ទះសម្បែងនៅមិនសមរម្យ(។)យើងខ្វះថ្នាំ

ពេទ្យ,ខ្វះសាលារៀន,យើងជាស្មូមយាចក។

មកដល់សព្វថ្ងៃ,ខ្មែរអស់ទាំងមនុស្ស,អស់ទាំងពូជ,អ្នកផងមើលងាយ,គេពេបជ្រាយ,គេខ្លាចយើងព្រោះយើងមាន

ឈ្មោះថាជាអ្នកសម្លាប់ពូជសាសន៏ឯង។

៣.ខ្មែរជាអ្នកឈ្នះ,តែខ្មែរចាញ់

ក្នុងសាវតាខ្មែរ,ខ្មែរជាអ្នកតស៊ូ,មានវិរបុរសធ្វើការបដិវត្ត,រកយុត្តិធម៍,មានរូបចម្លាក់,ទាំងមនុស្សទាំងសត្វ,បង្ហាញ

ចលនានៃអ្នកឈ្នះជាសាក្សី។

ឯការតស៊ូរវាងភេទស្ត្រីនិងប្រុស,ក៏ខ្មែរមានមុនគេដែ(។)ក្នុងសម័យដើមបង្អស់ដែលគេស្រីជាទាសីនៅស្រុកគោកធ្លក,

ស្តេចខ្មែរជាស្រីមាននាមលីវយី(។)ភ្នំប្រុស,ភ្នំស្រីនៅកំពង់ចាម,ត្រពាំងប្រុសត្រពាំងស្រី,នៅកម្ពុជាក្រោមក៏ជាសញ្ញានៃ

ការតវ៉ារបស់ស្រីបញ្ជាក់ឲឃើញ,ថាស្រីឈ្នះជានិច្ច។

ប៉ុន្តែខ្មែរចាញ់៖

-ចាញ់ធម្មជាតិ,គ្មានដំរេះបង្កើតផល,នាំគ្នាវិលទៅយកមនុស្សមកផ្ជួរស្រែ។

-ចាញ់មនុស្សដ៏ទៃ,រហូតដល់បណ្តោយឲគេបណ្តើរទៅសម្លាប់ក៏មិនហានតប។

-ចាញ់ខ្លួនឯង,យើងរស់ជាម៉ាស៊ីនគ្មានវិញ្ញាន,យើងលក់ខ្លួនយើងក្នុងអបាយមុខ។

៤.ខ្មែរស្វែងរកសន្តិភាព,តែខ្មែរជួបតែសង្គ្រាម

ខ្មែរគ្រប់រូបជាសិល្បករពីកំណើត,ស្រឡាញ់រូបល្អនិងសម្លេងពិរោះ។យើងមានទំនៀមទំលាប់ជាអ្នកចំរើនសីលទាន

ភាវនា,យើងកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាស្វែងរកសេចក្តីសុខក្សេមក្សាន។

ប៉ុន្តែការពិត,ខ្មែរជួបប្រទះតែការព្រាត់ប្រះ,ទ្រហោរយំស្រែកក្នុងសង្គ្រាមជាដរាប(។)ចុះទឹកក្រពើ,ឡើងលើគោកខ្លា,

យើងរស់នៅជាមួយអំពើប្លន់,ប្លន់សម្បត្តិទ្រព្យ,ប្លន់អំណាច,ប្លន់ចិត្ត។

ហេតុនៃទុក្ខខ្មែរ

ហេតុនៃទុក្ខខ្មែរគឺមកពីខ្លួនខ្មែរម្នាក់ៗ,គ្មានអ្វីក្រៅពីនោះឡើយ(។)ខ្មែរមានផ្នត់គំនិតអភ័ពចាក់ស្រេះជាសំណាញ់

សង្រ្កបឲនៅក្នុងអន្លង់អវិជ្ជាជានិច្ច។

ចង្កោមទី១

-ផ្នត់គំនិតចម្លងគេ

យើងធ្លាប់ទន្ទេញមេរៀនចាំមាត់,សូត្រដូចសេក,យល់ក៏ដោយមិនយល់ក៏ដោយ(។)យើងធ្លាប់បាក់ផ្នត់នៅក្នុងសង្គម

លត់ក្រាប,ព្រោះធ្លាប់គេវាយដំ,បង្ខំឲធ្វើតាមគេ។

ម្លោះហើយយើងខ្លាចខុស,លែងហ៊ានពិចារណា,គិតតែពីចំឡងតាមគេ(។)យើងគិតតាមគេ,យល់តាមគេ,ធ្វើតាមគេ,

យើងលែងមានអ្វីជារបស់យើង,ឃើញរបស់គេសមល្អហើយត្រូវ,យើងជាមនុស្សបាក់ស្បាត(។)ហេតុនេះហើយបានជាអ្នក

នយោបាយខ្មែរដែលបានរៀនទ្រឹស្តីបរទេស,ចម្លងទ្រឹស្តីនេះយកមកអនុវត្តលើស្រុកខ្មែរ,គ្មានការពិចារណាឬយល់ហេតុ

ផលទៅថ្ងៃក្រោយឡើង។

ចង្កោមទី២

-ផ្នត់គំនិតចម្លងគេ,បណ្តុះផ្នត់គមនិតពឹងគេ

កាលណាយើងជាមនុស្សបាក់ស្បាត,ចេះតែចម្លងតាមគេ,យើងត្រូវការពឹងគេ។

យើងលែងទុកចិត្តលើខ្លួនឯង,ធ្វើអ្វីក៏ដោយឲតែមានការពិបាកតូចមួយ,យើងនឹកឃើញភ្លាមថាត្រូវតែមានគេជួយ,

ម្លោះហើយត្រូវតែផ្តេកផ្តួលលើគេ,ស្រូវសូកគេ,ត្រូវគេត្រួត។

យើងជឿកេស្លុង,រលះរលួយ,ដើតាមគេដឹក(។)យើងចាមនុស្សកំសាក។

ផ្នត់គំនិតនេះហើយដែលនាំឲខ្មែរពឹងគេចានិច្ច,ពឹងអារ័ក្ខអ្នកតា,ពឹងអ្នកធំ,ពឹងប័ក្សពួក,រហូតដល់ពឹងបរទេសឲគេ

មកកំចាត់បំបាក់បំបែកជាតិឯង,ពឹងសៀម,ពឹងយួន,ពឹងបារាំង,អាមេរិកាំង,ពឹងចិន,ឥឡូវពឹងអ.ស.ប.។

ចង្កោមទី៣

-ផ្នត់គំនិតពឹងគេ,បណ្តុះផ្នត់គំនិតផ្ទាល់ខ្លួន

កាលណាយើងជាមនុស្សកំសាក,ចិត្តយើងរួញទន់,យើងខ្លាចបាត់បង់,ដូច្នេះយើងខំប្រវេប្រវ៉ា,ប្រមូលប្រវាញ់អ្វីក៏ដោយ

ឲតែបានមកជារបស់ខ្លួន។

យើងមើលឃើញត្រឹមតែខ្លួនយើង,គ្រួសារយើងបក្សពួកយើង,ប្រយោជន៏យើង(។)យើងលែងចេះរួមកម្លាំងគ្នា,យើងជា

មនុស្សពាល។

ផ្នត់គំនិតនេះហើយដែលនាំឲខ្មែរភ្លេចធ្វើទានសិល,ប្លន់ទ្រព្យសម្បត្តិ,រហូតដល់ប្លន់អំណាចរាស្ត្រយកមកធ្វើជារបស់

ផ្ទាល់ខ្លួន។

ចង្កោមទី៤

-ផ្នត់គំនិតផ្ទាល់ខ្លួន,បណ្តុះផ្នត់គំនិតមានៈ

កាលណាយើងជាមនុស្សពាល,យើងពល់វង្វែងជាស្រវឹង,សប្បាយឲមានគេទះដៃហៃអើ,ដូច្នេះយើងចេះតែឈ្នះ,ប្រកាន់

ថាខ្លួនត្រូវទាំងអស់មិនអនុញ្ញាតិឲមានមតិផ្ទុយ(។)យើងជាឯការ,គ្មានឃើញខុសត្រូវធ្លាក់ក្នុងជ្រោះអបាយមុខ(។)

យើងជាមនុស្សស្ពឹក,ផ្តាច់ការ។

ផ្នត់គំនិតនេះហើយដែលនាំឲខ្មែរពូកែរបានតែម្នាក់ឯង,ឲតែមានគ្នាហួសពី២នាក់,យើងត្រូវប្រកាប់ប្រចាក់គ្នាភ្លាម,

ដើម្បីឲបានឈ្មោះថាខ្លួនជាអ្នកត្រូវ។

ចង្កោមទី៥

-ផ្នត់គំនិតមានៈ,បណ្តុះគំនិតសងសឹក

កាលណាយើងជាមនុស្សផ្តាច់ការ,ចិត្តយើងឫស្យាគិតតែឲបានលើគេ,លែងដឹងបតបាត,លែងស្គាល់មិត្ត,លែងស្គាល់

សត្រូវ,លែងស្គាល់ខ្លួនយើង។

យើងខ្លាចការពិត,យើងបំបាត់ផ្លូវត្រូវ,ឈ្នះក៏ដោយ,ចាញ់ក៏ដោយ,យើងតាមព្យាបាទសងសឹក,ផ្តាំកូនផ្តាំចៅ,ហិន

ហោចយ៉ាងណាក៏មិនរវល់,ធ្វើដូចម្តេចឲតែបានថាខ្លួនឈ្នះ,ឈ្នះតែម្នាក់ឯង,យើងជាមនុស្សឡប់សតិ។

ផ្នត់គំនិតនេះហើយដែលនាំឲយើងអ្នកកាន់អំណាចខ្មែរ,មិនព្រមចោលអំណាចតាមផ្លូវច្បាប់,សុខចិត្តនៅក្រាញ,លែង

ស្តាប់មតិរាស្ត្រ,លែងស្តាប់ប្រយោជន៏ស្រុក,ត្រូវតែរកមធ្យោបាយទប់ទល់និងសងសឹក៕